Τα σουξέ της ...μεγάπτερης φάλαινας

Οι ωκεανοί έχουν τα δικά τους μουσικά ρεύματα: οι μεγάπτερες φάλαινες, γνωστές για τα υποβρύχια τραγούδια τους, παθιάζονται κάθε χρόνο με ένα διαφορετικό σουξέ, το οποίο εμφανίζεται συνήθως στη μουσική σκηνή της Αυστραλίας και σύντομα κάνει το γύρο του Νότιου Ειρηνικού.

Η Έλεν Γκάρλαντ του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ πέρασε 11 χρόνια ηχογραφώντας τα τραγούδια των φαλαινών με υποβρύχια μικρόφωνα. Συνολικά καταγράφηκαν 745 τραγούδια από έξι πληθυσμούς μεγάπτερης φάλαινας στον Ειρηνικό.

Η ανάλυση αποκάλυψε ότι κάθε χρόνο όλοι οι επιμέρους πληθυσμοί ακολουθούν μια νέα μουσική τάση -η μία μετά την άλλη, όλες οι αρσενικές φάλαινες αρχίζουν να τραγουδούν την ίδια, χαρακτηριστική καντάδα.
Μουσική κουλτούρα

H μελέτη, που δημοσιεύεται στην έγκριτη αμερικανική επιθεώρηση Current Biology, αποτελεί «την πρώτη τεκμηρίωση μιας επαναλαμβανόμενης, δυναμικής πολιτισμικής αλλαγής που καλύπτει πολλαπλούς πληθυσμούς σε μια τόσο μεγάλη γεωγραφική κλίμακα» γράφουν οι ερευνητές.

Για τα φιλόμουσα κήτη, παγκόσμια πρωτεύουσα της μουσικής σκηνής φαίνεται ότι είναι τα νερά έξω από την ανατολική Αυστραλία, όπου η πυκνότητα των πληθυσμών είναι μεγαλύτερη.

Εκεί εμφανίζεται συνήθως το σουξέ της κάθε σεζόν. Σε διάστημα ενός έως δύο ετών, το νέο τραγούδι ταξιδεύει κάτω από τα κύματα και γίνεται μόδα μέχρι τη Γαλλική Πολυνησία, στην άλλη άκρη του Νότιου Ειρηνικού.

Ακούστε τα τελευταία σουξέ της μεγάπτερης φάλαινας :
http://www.tovima.gr/files/1/2011/04/15/WHALESONGS.mp3

Διασκευές και remix

Όπως συμβαίνει όμως και με τις ανθρώπινες μουσικές τάσεις, τα σουξέ των φαλαινών πολλές φορές δεν είναι πρωτότυπες συνθέσεις αλλά διασκευές παλαιότερων επιτυχιών.

«Θα ήταν σαν να μιξάρεις ένα παλιό τραγούδι των Beatles με ένα νέο των U2» σχολίασε η Δρ Γκάρλαντ στο AFP. «Περιστασιακά, πάντως, ξεφορτώνονται το τρέχον τραγούδι και αρχίζουν να τραγουδούν ένα εντελώς καινούργιο» προσθέτει.

Αδιευκρίνιστο παραμένει πάντως γιατί όλες οι αρσενικές φάλαινες προσπαθούν να προσελκύσουν τα θηλυκά με το ίδιο τραγούδι. Η Δρ Γκάρλαντ εικάζει ότι τα αρσενικά αισθάνονται την ανάγκη να συμμορφώνονται με τη συμπεριφορά της υπόλοιπης ομάδας, προσπαθώντας όμως να αποδώσουν την καντάδα καλύτερα από τους άλλους μνηστήρες.