Τάσος Λειβαδίτης - Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες-μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε:μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ' το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη:
Ειρήνη
σα να 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
 
Τάσος Λειβαδίτης
 
Τα πιο όμορφα δώρα του Θεού στον άνθρωπο:Ελευθερία, Αγάπη, Ειρήνη!
Η ελευθερία είναι εκείνη που ακόμα και σήμερα πασχίζουμε και μοχθούμε για να μας την στερούν.
Σ' ένα μεγάλο ποσοστό μήπως όμως δε φταίνε τόσο όλοι οι άλλοι, όσο εμείς οι ίδιοι;
Μια ζωή ολάκαιρη άλλωστε μάθαμε να περνάμε απέναντι με πρέπει και με μη.Μια ζωή βγαλμένη για το θεαθείναι και για το τι θα πει ο κόσμος.
Φόρτωναν ξένες ψυχές σ' άλλα σώματα με ό,τι έβρισκαν και κουβαλούσαν μέσα τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει το φορτίο.
Έτσι πορευτήκαμε κι έτσι μεγάλωσαν και τα παιδιά μας(κι ας παραδέχονται ορισμένοι τ' αντίθετο).
Και το ίδιο αργότερα τα παιδιά των παιδιών μας.
Δε φαίνεται όμως να κάνουμε κάτι για ν' απαλλαγούμε απ' αυτόν το θυμό!Φοβόμαστε να κάνουμε έναν απολογισμό και ρίχνουμε τις ευθύνες μας στον ανεμιστήρα των εντυπώσεων.Το εύκολο θύμα ψάχνουμε κι είναι αδύνατον να μας ξεφύγει.
Θα μας περιμένει πάντα στη γωνία.Ας ορμήξουμε λοιπόν χωρίς χρονοτριβή να το κατασπαράξουμε!
Που 'ναι όμως εκείνο το παιδί που ζούσε κάποτε ξένοιαστο κι ελεύθερο με όνειρα κλεισμένο σ' ένα μικρό δωμάτιο;Εκείνο το παιδί που ζούσε πριν ακόμα βγει απ' αυτό και μάθει όλα εκείνα που του επέβαλαν οι "καλοί τρόποι"!
Μήπως ξαποσταίνει ή μήπως ακόμα φοβάται;Όταν κι όποτε ξυπνήσει και καταπολεμήσει τους δράκους και τα φαντάσματα, τότε μόνο θα μπορεί να θυμηθεί να ζήσει και να αισθανθεί.
Μέχρι τότε όμως θα καταθέτει ατέλειωτα στεφάνια κόβοντας βόλτες ανάμεσα σε μύθους και παραμύθια της φαντασίας του!Η επ-ανάσταση στη ζωή του θ' αναβάλλεται επ' αόριστον... λόγω πένθους!

http://antithetoikosmoi.blogspot.gr/